Schaakmat (deel 2)

Klokslag 8 uur drukte hij op haar bel. Het was niet moeilijk om zo stipt te zijn. Hij was zo nerveus dat hij al rond 7 uur arriveerde en zijn auto gewoon een straat verder parkeerde. Te laat komen was dan toch al niet meer mogelijk en hij wachtte wel in de auto. Hij had een boek meegenomen en probeerde zich zo te ontspannen.
Alleen was dat niet gelukt. Natuurlijk niet. Na een half uur lezen, of wat daarvoor moest doorgaan, had hij geen flauw idee meer wat hij gelezen had. Hij had het dan maar opgegeven en was een beetje gaan wandelen.
Onwillekeurig moest hij denken aan Nicky die nu zijn zet deed en de klok indrukte. Waarschijnlijk zou die zich afvragen wat er gebeurd was want hij was nog nooit te laat geweest. Binnen een uurtje zou hij de nieuwe kampioen zijn.
"Hey, dag Frans," haar stem bracht hem terug, "kom je even binnen?"
"Natuurlijk"
Hij schraapte zijn keel even, want zijn stem slaagde er niet in een volwaardige klank te produceren. Met de bos bloemen voor zich uit volgde hij haar naar de woonkamer.
"Alsjeblief"
Meer kreeg hij niet gezegd, de zenuwen gierden door zijn keel.
"Dankje, ze zijn mooi. Ik zet ze vlug even in een vaas."
Ze nam de bloemen aan en raakte even zijn hand aan. Hij voelde de elektriciteit door zijn lijf gaan. Even dacht hij dat hij flauw zou vallen. Tot er een vreemde rust over hem kwam.
"Wil je nog even iets drinken voor we vertrekken?"
Ze schikte de bloemen nog even en keek hem vragend aan.

Urenlang hadden ze gepraat. Ze gaf hem het gevoel 'thuis' te zijn en nog nooit had hij zich zo ontspannen gevoeld. Met zijn hoofd op het stuur van zijn auto vroeg hij zich af hoe dit verder moest gaan. Hij schrok van het tikken tegen zijn raampje. Het was Chantal...