Stilte

Het zit ertegen. Dikken ambras. Verwijten worden heen en weer geslingerd, het ene al wat raker dan het andere.
Maar niemand die het ziet, want het zit in mijn hoofd. Alle ruzies met Vriendin passeren de revue. "Je bent zo stil vandaag" constateerde een collega. Ik heb maar gezegd dat ik slecht geslapen had en moe was. Klinkt beter dan "daar heb jij niks mee te maken".
Enkele dagen geleden kreeg ik nog te horen dat ik straalde. Dat zal vandaag niemand zeggen vrees ik.
Bij deze aan iedereen die mij vandaag tegenkomt : "sorry, die donderwolk op mijn gezicht is echt niet jullie schuld!"
En nu ga ik lekker verder ruziën.